چگونه من وبلاگ نویس شدم

به نام خدا ، او که نامش آرامش بخش دلهاست

سلام به همگی

این اولین پست من در این وبلاگ هست . اصلا خودم هم نمی دونم چجوری شد که اومدم اینجا و این وبلاگ رو درست کردم . راستش من هیچوقت فکر نمیکردم که یه روزی این کار رو بکنم . ولی خب اینم برای خودش یه ماجرایی داره . من یه چند وقت بود که علاقه وافری پیدا کرده بودم به خوندن وبلاگ این و اون . خلاصه وارد یه وبلاگ میشدم باید از اول تا آخرش رو می خوندم ( البته اگر ازش خوشم میومد ) حتی کار به جایی میرسید که آرشیو بعضیهاشون رو هم میرفتم می خوندم . نمی دونم چی بود ولی هر چی که بود یه حس کنجکاوی در من بوجود که می خواستم بدونم اینی که این وبلاگ رو نوشته چجور آدمیه و چجوری فکر میکنه . برام هم فرقی نمیکرد چجور چیزی نوشته باشه . حالا هر چیزی ممکن بود توجه من رو به خودش جلب کنه . سیاسی ، اجتماعی ، طنز ، خاطرات فردی ، بعضی مواقع هم خب رمی خوردم به موارد س.ک.سی و .... و البته که اونم می خوندم . اصلا هم برام مهم نیست در مورد من چی فکر می کنید به نظر من وبلاگهایی هم که به مقوله مهم پورن می پردازن مبتونن هم جالب باشند و هم شاید کمی تا قسمتی آموزشی . ( راستی ، راست میگن که اگر س.ک.س رو اینجوری بنویسیم فیلتر نمیشیم ؟!!!!!!!! اگر اینجوریه که باید بگم رباطهای فیلتر کن مخابرات خیلی احمق هستند . ) خلاصه داشتم می گفتم همینجوری که من در این دنیای وبلاگی می چرخیدم بعضیهاشون رو من با دقت بیشتری دنبال میکردم و کم کم شروع کردم به کامنت گذاشتن برای بعضیهاشون . اولش کامنت هام خیلی کوتاه و الکی بود و همینجوری برای ابراز وجود و اینکه بگم آره منم دارم میام اینجا مطلبت رو دبدم یه چیزی مینوشتم . بعدش کم کم توجهم به کامنتهای بقیه افرادی که میومدند اونجا کامنت میگذاشتن جلب شد و اونها رو که می خوندم از بعضیهاشون واقعا لجم می گرفت و حسابی .... مخصوصا که موضوع بحث سیاسی باشه ، منم حساس نسبت به این قضیه با رگ گردنی ورقلمبیده شروع می کردم به شخص مزبور در ان کامنت دونی . کم کم دیدم بعضی از کامنتهام زیادی داره طولانی میشه خودش در حد یک پست در اومده . از اون طرف هم خیلیها ( و حتی نویسنده وبلاگ ) صداش در میومد که " آقا به ما چه مربوطه که تو میای اینجا با فلانی دعوا می کنی " . از یه طرفی هم بعضی از طرفدارن آن شازده محترم ( شاید خود شازده با اسمهای جعلی متفاوت ) با بهانه های بی تربیت بودن من و خارج شدن من از ادب و احترام ( حالا نه اینکه خودشون سرمنشا اخلاق و ادب و احترام بودن ) به من حمله می کردن و .... خلاصه سرتون رو درد نیارم ( البتخ فعلا فقط خودم هستم که با خوذم حرف میزنم امیدوارم بعدا کسانی باشند که این مطلب رو بخونن D -: )

من هم کمر همت بستم تا از این بن بست رهایی پیدا کنم . بهترین کار رو این دیدم که بیام بشینم اینجا برا خودم تو خونه خودم هر چی که دلم خواست بنویسم که دیگه مزاحم کسی نباشم و به قولی سربار نویسنده وبلاگهای دیگه هم نباشم .

آآآآآآآآآخیششششششششش چقدر اینجا خوبه . هر چی دلم بخواد مینویسم هیچکس هم نیست که به من گیر بده . ( چار دیواری ، اختیاری ) این هم خلاصه ای بود از ماجرای وبلاگ نویس شدن من ... : ) و اما چرا اومدم در blogspot مطلب بنویسم . خیلی ساده است . من به سایتهای ایرانی هیچ اعتقادی ندارم . چون تنها چیزی که لارمه یه همچین محیطی است در انها حاکم نیست . . . . . آزادی .... از طرفی من ایمان عجیبی به Google و هر آنچه که این کمپانی میسازه دارم . واقعا امکاناتش فوق العادست . از یه چیزه دیگش که خوشم میاد اینه که در قسمت نظردهیش یه جور تنظیمی داره که میتونیم جوری تنظیمش کنیم که هر کسی با هر اسم جفنگی نتونه بیاد نظر بده . یعنی اول باید login کنه با آی دی گوگل بعد نظرش رو ثبت کنه . ( فکر میکنم این روزها همه دیگه یه آی دی جی میل داشته باشند ) فکر هم نمیکنم دیگه کسی اینقدر احمق باشه که برای نطر دادن با اسمهای متفاوت بره 5-6 تا آی دی جی میل درست کنه . خب یه کم زیادی حرف زدم . موضوعاتی که من در اینجا میخوام در موردشون حرف بزنم شامل موارد زیر میشه :

1 - سیاسی

2 - اجتماعی

3 - اقتصادی

4 - فرهنگی

5 - ورزشی

6 - حوادث

7 - آشپزی

8 - خاطره

9 - انتقادی ( حالا از هر چی می تونه باشه )

10 - درسی

11 - غیر درسی

12 خیاطی ( که شامل گلدوزی هم میشه )

13 - و غیره . . .

من در مورد هر کدوم از این مسائل در اندازه فهم و آگاهی خودم ( که البته کم هم نیست بلکه خیلی زیاد هم هست ) حرف میزنم و نظرات و دیدگاههای خودم رو ارائه میدم. خوستم قبلا گفته باشم که کسی نگه آقا چرا در مورد فلان چیز که سر رشته و تخصصی نداری حرف میزنی . راستش از وقتی که آقای احمدی نژاد ریسجمهور ما شده من اعتماد به نفس عجیبی پیدا کردم . آخه وقتی ایشون میتونه ریسجمهور ایران بشه و در مورد همه چیز در عالیترین سطح ممکن اظهار نظر بکنه جرا من نتونم. نه تحصیلاتم چندان کمتره نه سوادم و نه مطالعاتم ( البته از نظر مطالعه مطمئنم که من بیشترم - اینم شمه ای از اعتماد به نفس من ) خب وقتی ایشون به خودش اجازه میده که به تنهایی تصمیم بگیره که نرخ سود بانکی یه کشور 70 میلیون نفری رو تنهایی تعیین کنه و بیارش پایین من میفهمم که با این سابقه ای که دارم میتونم در هر زمینه ای نظر بدم اونم خیلی دقیق .

خیلی خب دلم نمی خواد در این پست اولم زیاد به این ریسجمهور محترم گیر بدم . وقت بسیار ... خلاصه امیدوارم که دوستان خوبی رای هم باشیم . مقدم شما میهمانان گرامی را به این وبلاگ گرامی میداریم . خوش آمدید راستی اون وبلاگی که سبب شد من هم وبلاگ دار ( بر وزن سرمایه دار ) بشم این بود .

بزودی میبینمتون . :-)

منتظر نظرات اتنقادی و پیشنهادی شما دوستان گرامی هستم . به امید دیدار .

ورود خودم رو به این دنیای جدید تبریک میگم ( از طرف همتون )